مهتاب نامه

از بهمن پارسال تا الان چیزی ننوشتم پارسال نوشته بودم که برای تو خوشحالم فقط همین . امسال نوشته های پارسال را نگاه میکردم چه قدر همه چیز فرق کرده همش درون خودم زندگی میکنم از هیچ چیز آدما دیگه تعجب نمیکنم ، زیاد میخندم همه میگن تو چه قدر روحیه ات بهتر شده به ما هم یاد بده بعد من میشینم نصیحتشون میکنم میگم دو روز دنیا ارزش نداره که بخند راحت تر بگذره . شب ها میشینم مینویسم افکارم رو کسی که خبر نداره آدم ها چجوری به دنیا نگاه میکنند من همون دختر کوچولویی ام

سکوت در برابر چیزهایی که آزارم میدهد زیباست . دیگر هیچ چیز را فریاد نمیزنم ، دل تنگی هایم را ، صدایم را ، راز هایم را راستش همه را حبس میکنم داخل خودم وقفلی میزنم و زمان به مرور بعضی هایشان را درس فراموشی میدهد ، بعضی هایشان را پاک میکند و بعضی دیگر را ثابت تر میکند تنها زمان است که روح و جان را صیقل میدهد روزهای زیادی سپری شد تا فهمیدم همه ما تنها هستیم حتی در اوج دوست داشتن ، حتی در بهترین رابطه ها و خوشبختی چیزی جز همین لحظه ها نیست .